Miło Cię gościć:)
Usiądź proszę wygodnie, rozejrzyj się, porozmawiajmy. O czym, pytasz? O życiu:) O codzienności i jej postrzeganiu. O dbałości o świat wokół nas: ludzi, przyrodę, rzeczy.  O emocjach, uczuciach, problemach, pogodzie ducha i wielu, wielu innych rzeczach.
O uważności, równowadze i świadomych wyborach.
O byciu tu i teraz.
Bo dla mnie to nie są modne slogany, tylko sposób na szczęśliwe życie.

Mam na imię Marta. Marti, Tuśka, Martusia, Marteczka, Martix, Marita, Martuś. Zależy od miejsca, czasu i rozmówcy (niekoniecznie w tej kolejności). Jestem mamą, żoną, siostrą, córką, kuzynką i jeszcze parę powiązań rodzinnych by się znalazło. Mam szczęście być też przyjaciółką i koleżanką. Wyznaję zasadę My home is my castle, a twierdzy tej dzielnie strzegą dwie kocice:)

Skąd pomysł na bloga?
Lubię pisać, a im więcej inspirujących blogów znajdowałam w sieci, tym bardziej do mnie docierało, że to wspaniałe miejsce – zdecydowanie lepsze od szuflady w biurku czy twardego dysku (zresztą moje biurko szuflady nie posiada).

Dlaczego piszę?
Bo lubię – jak wyżej:) Bo czuję, że tego potrzebuję. Odkąd pamiętam pisałam pamiętniki, listy, opowiadania, bajki, etiudy, spisywałam swoje przemyślenia, ba, nawet popełniłam powieść;) Do szuflady oczywiście. Tej, której nie posiadam.

Dla kogo piszę?
Dla dzieci i dorosłych. Dla ludzi z poczuciem humoru, dystansem do siebie i innych. Z problemami i bez nich. Zbudowanych z krwi i kości, z nadwagą/niedowagą, w niedoczasie, zakochanych mniej lub bardziej szczęśliwie. Dla tych, którzy nie uważają się za pępek świata i szanują świat, w którym żyją.

Jak piszę?
Poważnie, zabawnie, filozoficznie, głupawo, baśniowo, zwyczajnie.

I co?
I nic. Do teraz, bo teraz z radością zapraszam Cię na mojego bloga:)

… czyli mój ulubiony deser z dzieciństwa:)
Dlaczego jako tytuł bloga?

Bo jest apetycznym określeniem na połączenie tematów, które na blogu poruszam lub też zamierzam to robić – będą to bowiem tematy z różnych dziedzin. Nie potrafię (i nawet nie mam zamiaru próbować) jednoznacznie określić co mnie pasjonuje i na tym wyłącznie się skupić. Nie dlatego, że takich rzeczy nie ma – wprost przeciwnie, jest ich mnóstwo. Nie wiem zresztą czy mam umysł ścisły czy humanistyczny, bo mój umysł ma taki podział głęboko w nosie. Lubi słowo pisane i liczby. Malarstwo i sztuki walki. Muzykę poważną i hard rocka. Stevena Hawkinga i Avengersów. Anatomię i wystrój wnętrz. Na dodatek ciągle filozofuje, analizuje, czegoś szuka, coś nowego go kręci, co wcale nie przeszkadza mi stąpać mocno po ziemi.

Zapytasz może: Jak więc się w tym odnajdę..?
Mam nadzieję, że w ogóle się nie zgubisz, więc nie będziesz musiał się odnajdywać.
Tak zapewne podszedłby do sprawy mądry Miś o Bardzo Małym Rozumku:)

Po prostu zajrzyj do szufladek na kolejnych stronkach bloga.
Smacznego czytania:)